Je kunt nog zoveel berekenen en bepalen met aantallen, maten en gewichten waar de natuurwetenschapper mee werkt, de kleur ontglipt je. Daarom moest de natuurwetenschapper zich er zo nodig van af maken door te zeggen dat kleuren alleen in de ziel bestaan.
Rudolf Steiner: Het wezen van de kleuren (1921) (vert. Paula Giel – de Looff, Vrij Geestesleven, ISBN 9789060385302)
Ik behandel de kleurbegrippen op gelijke wijze als de begrippen van de zintuiglijke gewaarwordingen.
Ludwig Wittgenstein: Over kleur (1977) (vert. Paul Wijdeveld, Boom, ISBN 9789461057198)
Het effect van deze kleur is even uniek als haar natuur. Ze maakt een indruk zowel van en waardigheid, als van minzaamheid en lieflijkheid. Het eerste presenteert ze in haar donkere, verdichte, het tweede in haar lichte, verdunde toestand. En zo kunnen de waardigheid van de ouderdom en de beminnelijkheid van de jeugd zich in een en dezelfde kleur kleden.
J.W. Goethe: Kleurenleer (1810) (vert. Pim Lukkenaer, Vrij Geestesleven, ISBN 9060382676)
Maar er moet een begin worden gemaakt. Dat begin zal onvolmaakt zijn. Niemand moet denken dat we het begin al als volmaakt beschouwen. Maar al even weinig steekhoudend als vele andere bezwaren die onze tijdgenoten tegen onze geestelijke stroming inbrengen, is het bezwaar dat wat wij met ons bouwwerk willen, niets met deze geestelijke stroming te maken heeft.
Rudolf Steiner: Het wezen van de kleuren (1921) (vert. Paula Giel – de Looff, Vrij Geestesleven, ISBN 9789060385302)